Co jest głównym założeniem przywództwa sytuacyjnego P. Herseya, A. i K.H. Blancharda?
Przywództwo sytuacyjne, zaproponowane przez Paula Herseya, Kennetha Blancharda i Deweya E. Johnsona, jest jednym z najważniejszych modeli zarządzania, które koncentruje się na dostosowaniu stylu przywództwa do potrzeb i umiejętności pracowników. Głównym założeniem tego podejścia jest to, że nie ma jednego idealnego stylu przywództwa, który pasuje do wszystkich sytuacji. Zamiast tego, skuteczny lider powinien dostosować swoje zachowanie do konkretnych okoliczności i potrzeb swojego zespołu.
1. Model rozwoju pracownika
Według teorii P. Herseya, A. i K.H. Blancharda, liderzy powinni dostosować swoje podejście wobec pracowników w zależności od ich poziomu doświadczenia i umiejętności. Model ten opiera się na dwóch kluczowych wymiarach: kompetencji i zaangażowania pracownika. Na podstawie tych dwóch czynników, liderzy mogą zidentyfikować cztery różne style przywództwa: dyrektywny, perswazyjny, uczestniczący i delegujący.
1.1. Dyrektywny styl przywództwa
Dyrektywny styl przywództwa jest stosowany w przypadku pracowników o niskim poziomie kompetencji, ale wysokim zaangażowaniu. W takiej sytuacji, lider musi jasno określić zadania i wytyczyć drogę do ich wykonania. Pracownicy potrzebują wyraźnych wytycznych i wsparcia ze strony lidera.
1.2. Perswazyjny styl przywództwa
W przypadku pracowników o niskim poziomie zarówno kompetencji, jak i zaangażowania, perswazyjny styl przywództwa jest najbardziej odpowiedni. Lider musi przekonać pracowników do zaangażowania się w zadanie i pomóc im w rozwoju umiejętności.
1.3. Uczestniczący styl przywództwa
Uczestniczący styl przywództwa jest stosowany w przypadku pracowników o wysokim poziomie kompetencji, ale niskim zaangażowaniu. Lider powinien współpracować z pracownikami, angażować ich w proces podejmowania decyzji i słuchać ich opinii. To pomaga zwiększyć zaangażowanie pracowników i motywację do działania.
1.4. Delegujący styl przywództwa
Delegujący styl przywództwa jest stosowany w przypadku pracowników o wysokim poziomie zarówno kompetencji, jak i zaangażowania. Lider powinien zaufać pracownikom i przekazać im odpowiedzialność za podejmowanie decyzji i realizację zadań. To pozwala pracownikom rozwijać się i czuć się odpowiedzialnymi za swoje działania.
2. Adaptacja do zmieniających się sytuacji
Drugim ważnym założeniem przywództwa sytuacyjnego jest konieczność adaptacji do zmieniających się warunków i potrzeb zespołu. Lider powinien być elastyczny i gotowy dostosować swoje podejście w zależności od sytuacji. To oznacza, że lider powinien być w stanie rozpoznać, kiedy zmienić styl przywództwa i jakie działania podjąć, aby zwiększyć efektywność zespołu.
3. Wpływ na efektywność zespołu
Przywództwo sytuacyjne ma na celu zwiększenie efektywności zespołu poprzez dostosowanie stylu przywództwa do potrzeb pracowników. Badania wykazały, że liderzy, którzy stosują ten model, osiągają lepsze wyniki w porównaniu do liderów, którzy stosują jeden stały styl przywództwa. Dostosowanie stylu przywództwa do sytuacji i potrzeb zespołu pozwala zwiększyć zaangażowanie pracowników, motywację do działania i efektywność.
Podsumowując, przywództwo sytuacyjne P. Herseya, A. i K.H. Blancharda opiera się na dostosowaniu stylu przywództwa do potrzeb i umiejętności pracowników. Model ten zakłada, że nie ma jednego idealnego stylu przywództwa, który pasuje do wszystkich sytuacji. Lider powinien dostosować swoje zachowanie do konkretnych okoliczności i potrzeb zespołu, aby zwiększyć efektywność i osiągnąć lepsze wyniki.
Głównym założeniem przywództwa sytuacyjnego według Herseya i Blancharda jest dostosowanie stylu przywództwa do poziomu dojrzałości podwładnych.
Link tagu HTML: https://tuts.pl/